Choice ( पर्याय )

वाफाळलेल्या कॉफीचा पहिला घुटका घेत मीराने laptop उघडला ... 

रोहनच्या उशिरा येण्याची जणू तिला सवय झाली होती .. facebook उघडून तिने नेहेमीप्रमाणे फोटो पहायला सुरुवात केली .. रोहनच्या दर दिवशी add होणाऱ्या फोटोज वर ती like करू लागली आणि आणि त्यातील काही न समजणारे संदर्भ google करू लागली... हुशार , राजबिंडा आणि अगदी dude वाटे तिला रोहन ...अगदी रोज ... असं वाटे ह्याला रोज बघता आलं तर... ती मनाशीच हसली...काय वेडेपणा ...  रोहनला भेटून फक्त ६ महिने झाले होते ..तरी पण मनाचं समाधान होत नव्हतं..

कॉफी संपली आणि ती अजून एक कप भरण्यासाठी उठली...

"hey babe... आहेस का ? किती कॉफी पिशील बाई...come on ... m dead tried"

"बरोब्बर मी इथून उठले की येतोस , छान दिसतोयस ... वाह .."

"Tell me something new , जेवलीस का babe ?"

"हो , अगदी ऋजुता दिवेकर म्हणते तसं , तुला पुस्तक मिळाला का रे... वाच नक्की.."

"Come on ... अगं इथे मला साधं एकदा नीट जेवायला वेळ नाही ... "

"त्याला मराठीत "खाजवायला" वेळ नाही असं म्हणतात बरं का "

"You manage to embarrass me with these phrases बाई , कसं जमतं तुला ?"

"कसं होता आजचा दिवस... आजचा सकाळचा फोटो मस्त काढला आहेस ... पण drive करताना काढलास का रे.. ?"

"नाही ग .. Flyover वरती जॅम झाला होता ... आणि smoke  करायला बाहेर पडलो तेव्हा खालती ६ गाड्या एकाच रंगाच्या एकामागे एक उभ्या होत्या... so rare! i had to capture"

"खरय , traffic पण काय शिस्तीत उभा आहे अरे तुझ्या इथे ... कमाल आहे ..."

"तुला कधीपासून सांगतोय .. पण तुझं काहीतरी वेगळंच... अगं इथे पण होईल तुझं network... आणि संध्याकाळी मी आहेच ना..."

"येणार आहे ... तुझ्याशिवाय नाही करमत रे.. "

"नुसतं म्हणतेस..."

"Okay Promise"

"मग करू का Book"

"तू का करशील...अरे नोकरी करते नसले तरी लंडनला येण्यापुरते पैसे आहेत बरं ... "

"बर बाई ...तुझे पैसे देऊन ये ...पण ये ... किती महिने येशील ?"

"महिने ?? नाही बुवा ... २ आठवडे येते .. "

"छान .. मी येतो तेव्हा माझ्या नोकरीला लाख शिव्या घालतेस ...एकच महिना येतो  म्हणून टोमणे मारतेस ..बर एक सेकंद ...एक बिअर मारतो ... आज फार काम होतं "

"hmm"

"come on... hmm काय ...BRB"

रोहनची खोली दिसत होती समोर...नीट नेटकी आवरलेली...पुन्हा एकदा तिला कौतुक वाटलं..खूप वेळा मनात यायचं...ह्याला सांगावं...का बरं रोज रोज बीअर लागते ... पण तिने पुन्हा विचार केला...सांगून घेतो...काय कमी आहे ...

"आता माझ्या बीअर बद्दल विचार नको करूस बाई , घरातले झोपले सगळे ? "

"काही विचार करत नव्हते , हो झोपले ना ... आपलं हे बोलणं कुणासमोर करायची इच्छा नसते माझी..."

"तू ना..."

"बाकी काय..."

"बाकी काय , रोज बोलतो आपण ...काय नवीन सांगू.. कुणी छान मुलगी भेटली नाही आज सुद्धा ... आणि तुझ्यापेक्षा सुंदर तर नाहीच ... कामावर फार काही विशेष घडलं नाही...आणि   आता जेवायला पिठलं करेन...पण तुझ्यासाखी चव येणार नाही ग..."

मीरा खळाळून हसली... रोहनला अजून काय हवं होतं...

"On that note... आता अंघोळ करतो ग ...उद्या भेटूच....take care ani I love you..."

" Love you too... आणि rol"

"अगं बाई , rofl ...rol नाही , चल , सगळ्यांना hello सांग..bye..."

पाठमोऱ्या रोहनला जाताना पुन्हा एकदा रोजच्यासारखेच वाटले तिला...आता मात्र त्याला भेटायला जायला हवे ... २ वर्षांपासून तोः बोलावत आहे आणि आपण काही ना काही कारण काढून जात नाही ... 

आजही त्याला विचारायचं होतं , कधी येशील कायमचा परत.. ? आमच्यापाशी ? आमच्याजवळ ? कधी आणशील नातसून ? हे असं virtual जगात जपलेलं आपलं आजी आणि नातवाचं नातं प्रत्यक्षात कधी येईल ? पण पुन्हा एकदा मीरा हसली ...स्वत:शीच ... 

किती वेळा सांगायचा तुला मीरा... हे असं स्वत:च्या अपेक्षा लादत बसलीस तर हाताशी काहीच लागणार नाही...तिने laptop  बंद केला...

      नातू मोठ्ठा होऊन जेव्हा शिकायला परदेशी गेला तेव्हाच तिने ठरवला होतं... संध्याकाळी देवळाच्या कट्ट्यावर बसून सुनेविषयी गप्पा मारण्यापेक्षा एक तास रोज Computer शिकायचा ... त्यासाठी मिळणाऱ्या pension मधून १२ हजार रुपये भरून तिने class  लावला ... MBA   होऊन रोहन जेव्हा परत आला तेव्हा आजीसाठी laptop घेऊन ..

ती हरखून गेली... आता रोहनला सांगायला हवं... तुझ्याशी बोलताना तुझं चेहेरा बघता येईल असं काहीतरी असतं ते शिकव मला... ते करूया का... रोहनला सुद्धा फार बरं वाटलं ... त्याला वाटायचं " I have best of both the worlds" ...मीरासारखी त्याला समजणाऱ्या भाषेत बोलणारी , त्याला जमेल असं communicate करणारी आज्जी  ... रोहन परत गेल्यावर एकमेकांशी रोज १० मिनिटं का होईना पण बोलणं हे त्या दोघांच्याही सवयीचा भाग झालं होतं .... नातवंड लक्ष देत नाही अशी तक्रार करत बसण्यापेक्षा तिने त्यांच्या वेगाने चालायचं ठरवलं होतं ... कधी कधी खूप थकून जायची... पण स्वत:ला update करणं हा तिचा choice  होता... आणि त्यात ती यशस्वी झाली होती..

तिने पुन्हा एकदा laptop  उघडला ... रोहनला mail केली... "परवा तू नवीन ipad घेणार म्हणलास ....Buy-Back करणार नसलास तर तुझं  जुनं मला देशील का ? शिकायला आवडेल मला ...आता पडी टाकते .. तुझी बाई (आज्जी )"

ipod वर "जितेंद्र अभिषेकी " अशी playlist लावून मीराने पाठ टेकली...

सायली मराठे 

माझ्या जुन्या घरी

माझ्या जुन्या घरी जाऊन आले मी आज...


आता तिथे कुणी नवीन लोक राहतात... पण हा सगळ्या जगाचा गैरसमज आहे.... :)

कारण मी गेले तेव्हा ज्या दारात , पायऱ्यांवर बसून मी आणि माझी बहिण भातुकली , "बाई -बाई " खेळायचो त्या दाराने खुणावलं मला ...

'किती दिवसांनी येतेस...मला वाटलं ह्या घराशिवाय कशी राहशील...आज ४ महिन्याने आलीस...ये .. '

माझी कुठलीही मैत्रीण तिच्या घरी जायला निघाली की ह्याच दारात मी उभी राहून तासनतास निरोप देत राहायचे...

नकळत हसायला आलं...आईची हाक सुद्धा ऐकू आली.. 'अगं कितीवेळ दारात गप्पा मारताय ...आत या..' :)

मग गेले आत...

सवयीच्या ठिकाणी ना आमचा पलंग होता , ना चप्पल stand ,ना घरी येताच स्वयंपाक घरातून बाहेर डोकावणारी आई ... ( आणि कुणी ओरडलं सुद्धा नाही ... चप्पल आत टाक )

पण माझी खिडकी होती तशीच.. :) तिच्या समोर ऐटीत डोलणारी कडूनिंबाची फांदी.. बागेत अवाच्यासवा वाढलेला कडीपत्ता ... तशीच मंद झुळूक , तशीच हवीहवीशी सकाळ...

पुढच्या एक मिनिटात मी अनेक वर्ष मागे गेले... कधी ह्याच खिडकीत परीक्षेची शेवटची उजळणी...कधी बाबा ओरडले तर बाहेर बघत रडणं...कधी गाणी ऐकत एकटक बाहेर बघणं ...कधी धो धो कोसळणारा पाउस... आणि पावसाच्या दुसर्या दिवशी अधिकच सुंदर दिसणारी अर्धी भिजलेली झाडं... :)

त्याच खिडकीत बसून दूर चालत येणारे बाबा ...आणि 'बाबा' अशी जोरात हाक मारत कोण आधी पोचतंय अशी शर्यत लावणाऱ्या आम्ही दोघी बहिणी ...जाणाऱ्या पाहुण्यांना 'टाटा' करायची हीच खिडकी..आणि कोण आलय हे बघायची सुद्धा तीच...

स्वयंपाक घरातून आईच्या हातच्या साध्या भाज्यांचे , आमटीचे वास येऊ लागले... :) तेव्हा का बरं हट्ट करायचो आम्ही...पाव भाजी हवी , पिझ्झा हवा...दाबेली हवी...??  तिथेच कडेला दिसली आमची कामवाली ताई ... दीदी म्हणायचो आम्ही तिला... आणि खरच तशीच होती , प्रत्येक दिवशी आमची तेवढीच काळजी...तेवढंच प्रेम... नोकर-मालक हे नातं कधी जमलंच नाही आम्हाला ...आईनं तिचे खूप लाड केले आणि तिने आमचे ... आज तिच्या जागी ती नव्हती आणि आईच्या जागी आई... ह्या खोलीला मी स्वयंपाकघर कस बरं म्हणू... :)



आणि मग आमच्या इवल्याश्या घरातला एक कोपरा ...आमची  तिसरी खोली....बेडरूम ...ती आमच्या सगळ्यांची होती...आई बाबांची...आमच्या दोघींची...अभ्यासाची...पाहुण्यांची...computer ची.. नव्या जुन्या कपड्यांची...पुस्तकांची...मोठ्ठ्या महालात सुद्धा मावणार नाही इतका सुख , समृद्धी आणि चांगुलपणा भरलेली...

कुणाचा राग आलं , काही वाईट झाला की इथेच रडत बसायचे मी एकटी आत... आयुष्यातल्या बर्याच जाणीवा इथेच झाल्या...कळत्या वयात आणि आधीसुद्धा ... आजारी असल की इथेच झोपायचं...घरी कुणी आलं असेल तर अभ्यास इथेच... नवीन कपडे घालून आरश्यासमोर इथेच तयार व्हायचं ...इथले खूप फोटो कुठे असतील आता ? माधुरी दिक्षित , आगरकर , शाहरुख , तेंडूलकर अश्या सगळ्या फोटोंचा पण एक काळ होता... झोपता झोपता त्या फोटोकडे बघत स्वप्नात 'Interview ' देणं... :)



५ मिनिटामध्ये बाहेर पडले...पण कोण जाणे किती वर्ष पुन्हा जगली...बऱ्या-वाईट , हसर्या , दुखर्या अश्या किती गोष्टी आणि वर्ष त्या ५ मिनिटामध्ये आठवली ... दारापाशी आले आणि ठरवून टाकलं...नकोच पुन्हा यायला ...किती दुखतं इथे...!



चार पावलं चालले ...आणि अंगणात आले... ओळखीची माती ..झाडं , पटांगण , टेकडी आणि शहरीकरणाचा लवलेशही नसलेलं माझ्या घराला सामावून घेणारं fergusson चा आवार (कॅम्पस )... एका झाडामागून लहानपणीची मीच मला भेटले... तर मी गप्पं... ७-८ वर्षाची ती मुलगी मनसोक्त हुंदडत होती... हळूच लपत होती..."ishtopp ' ... असा आवाज झाला आणि हिरमुसली... निरागसपणे जाऊन राज्य घेतलं आणि शोधू लागली...



"धप्पा" .... वयानी धप्पा दिला .... माझे डोळे ढगाळले आणि पाय काही हलेना ... "येणार मी परत ... सरळ साधं जगायला आणि निरागसपणे आऊट व्हायला इथे येणार...माझ्या 'जुन्या' घरी..."

नवीन लोकं इथे राहतात असा जगाचा गैरसमज आहे...खरंच ... काळाच्या गर्दीत हरवून जाणाऱ्या माझ्या निरागसते सारख्या अनेक गोष्टी अजूनही राहतात तिथे... :)

हरवलेली नाती ...

आठवणींच्या जगात पाय ठेवला आणि ह्यावेळी भेटली ती काही नाती ...

हरवून गेलेली ...

कुणाच्या ह्या जगातून जाण्यामुळे काळाच्या ओघात हरवलेली...

तर काही गैरसमजामध्ये गुरफटून मला चिडवणारी ...

काही जुन्या गावची... काही जुन्या घरची ....

काही जुळून येण्याआधी निसटून गेलेली .....

काही मी तोडून टाकलेली , आणि काही समोरून नाहीशी झालेली ....

काही सुखावणारी , काही दुखावणारी ...

पण दुखावणारी असली तरी हवीहवीशी ... हसरी दुःखं जशी ...

काही क्षणात जमलेली , आणि काही वर्षानुवर्ष असूनही विरून गेलेली ...

काही आता फक्त आठवणीतच भेटतील अशी ...

आणि काही धूळ झटकून नव्यानी फुलवता येतील अशी ...

 

काय करावं बरं ? हव्याहव्याश्या हसऱ्या दुख्खांना तसा धुळीतच पडून दयावं ... की नव्या उमेदीने त्यांना आपलंसं करावं ?

हळुवार ,  नाजूक नाती तर कायम मनाला आनंद देतीलच ...

पण मनात टोचत राहणाऱ्या ह्या नात्यांचा काय करावं बरं....?

 

इतकी वर्ष उलटून गेली , मी त्यांना तसंच ठेवून दिला ...गुंता वाढवला...

आता तोः सोडवणं , त्याला नाव देणं कठीण झालंय. ...

एकदा वाटलं , जाऊदेत , कुठे आता पुन्हा .... ती कटकट , ते रुसणं , ती मनधरणी

पण मग दिसली काही नाती ... ज्यांनी मला आयुष्य भरभरून जगायला शिकवलं ...

ज्यांनी आला दिवस हसून जगायची युक्ती शिकवली ...

ज्यांनी निरपेक्ष प्रेम करून तसंच करायला शिकवलं.....

 

माणूस आहे ... चूक होणारच की... समोरच्याची असो किंवा माझी ...

काळाच्या ओघात प्रसंग पुसट झाले ...

राहिला तोः अहंकार ...

 

झटकून टाकायला हवा...  शोधायला हवं मी , हरवलेल्या नात्यांना ...

एकदा का हा अहंकार गळून पडला की  कदाचित ही नाती प्रत्यक्षात उतरतील ,

आठवणींचं जग सोडून वर्तमानात येतील ....

आणि नाहीच आली ... तर ...

मी प्रयत्न केल्याचं समाधान कुणी कसं बरं हिरावून घेईल माझ्यापासून... :-)

Inspired!!!

Here is a small post I just had to pen down... :-)

       Was  watching another talk-show (in  marathi : that is my mother tongue) ...  Mr.Vithal Kamat was being interviewed. Now normally talk-shows are about people from the glamor world so I was really wondering what is the discussion about!

        Let me not get into each and every question that was popped !! But I would just like to mention couple  questions that were asked and the "Very Inspiring" answers which made me think  and act !!!


Question : Sir , We have heard that you don't travel by business class and still go for economy , is that true ?

Answer : Yes , Many banks have invested in the hotels that I am coming up with... I m big because they have trusted me ...I can not use their money for a luxurious lifestyle.

(Fact : It was just not about traveling by business class but this man traveled by train and then took a riksha when Orchid : 5 * hotel was coming up!!!)


Question : Sir , you have traveled all over the world for your business ( Please search for Orchid hotels / Ecotels ) , Is there something that you think should change ?

Answer : Nice question .. I have been really looking out for a good opportunity to say this... Today I will... We Indians always keep complaining that  we are not treated "normally" or respected by citizens of few countries... But let me tell you the fact that what we really need is treat ourselves normally !
Value yourself if you think others should value you ! The only thing that will make you feel inferior is your confidence which is not up-to the mark !

Well ,  I don't need to explain what he meant  ! Many will get the point and at-least few will follow ! :-)

Sayalee

Laau Later ;)

Got a forward which was a love-letter from a school going boy to a girl in his class ... I tried to reply , posting both !

Image : Original "Forward" :P

Text : My Reply

My Reply

हाय किरण ,

लव्ह लेटर वाचून मला असं वाटलं की जणू काही मला गणितात शंभर मार्क मिळाले ... तू काल जेव्हा सायकल वरून माझा पाठलाग करत होतास तेव्हा मी खूप घाबरले होते ... पण तू हे पत्र मला ओंकारेश्वरच्या पुलावर दिलेस , मी लहानपणापासून त्या देवळात जाते ...



पत्र वाचून मी लाल रिबीन टाकून दिली , आईने सायकल मध्ये हवा भरायला जो रुपया दिला होता त्यातून निळी रिबीन घेतली आहे ... आणि आई म्हणते , " रंगापेक्षा गुण महत्वाचे " , माझा नेहेमी पहिलाच नंबर येतो ... असो !



मला घरी सगळे सूनु म्हणतात ... लाडाने , असो !



मी तुला हे पत्र देईन की नाही माहित नाही , पण तुझं नाव मी सरांना सांगणार नाही ह्यातून तू काय ते समजून घे ...



बाकी उद्या तू शाळेत लौकर येऊन माझ्या शेजारच्या बाकावर बसावस अशी प्रार्थना मी ओम्कारेश्वाराला केलीच आहे..



सुनीता उर्फ सूनु ...

PoemAfterAges...

मनाच्या आत, खोल खोल जात
उमजेना, गवसेना... !
मनाच्या आत, दिशाहीन वाहत,
दिसेना अन कळेना


भिर भिर तळमळ
आणि एक अपरिचीत उत्तर
नको नकोसं, हव हवसं
हळू हळू अन भरभर


एक वेडं हसू, एक शहाणा आसू
अर्थ त्याचा कळेना
माझे स्वतःचे होते जे जे
हिशोब काही जुळेना !

SSR...:)

What is SSR...? :) hmmm...Thats smthing which bothers me a lot..ever and ever...

Whenever i plan to do smthing to which my heart and mind both agree...these SSRs play a vital role..They stop me...pressurize me...try to change me...and they work man...! i dont do what i feel like doin the most !!!

This is not a suspense story..So i better tell u what SSRs are...They are "Society Satisfying Rules"...:)) Now if u read whatever i have written before is so much similar to what u all experience...

What is society ? According to me its not everyone around...There is a group of people around us who know us and we know them and their comments matter...For each person society is different...So what we do is...after having these pple in our mind...we define some rules...May be we assume that if i do this "xyz" might say this...and blve me this is true...!!! This "Society" of ours keeps on increasing in size as and when we meet new people..hence the rules too!!!...

To be honest..we also discuss few pple..their styles..their behavioral patterns...We comment on that...i wonder how many times i find out..If smthing smone did was weird according to me..then why was it so normal for him/her...Do i think about the reason at all?? No i dont ...My honest answer is no...So for many ..I am part of their society and many times my comments become SSRs for them...

God...I was so wrong...I never want to become Society for anyone...Let them have the freedom of living and ruling there own life....

And coming to the main point.."Hey my society....Live and let live "....

Here i am waiting to live life without SSRs...

Sayali

Mala kay pharak padto...?

Mala kay pharak padto..? ha keval tumhala mala padnara prashna nahiye...tashi ek jamat ahe....jicha nav ahe.."mala kay pharak padto ? ? ?" mhanje ...

kuni mela tari...jagala tari...
Kuni padala tari..hat pay tutala tari...
kuni radala tari...jhagadala tarii....
harala tari...jinkala tari suddha...
ashi kahi loka astat..jyanna swatachya ayushyat kahich pharak nahit....tyanna kahi aikala tari...."ohh..bapre...ho ka? ...hmm...asel buva....kahihi...." yashivay kahich vatat nahi...to vishay tyanchyasathi tithech sampto...

"Initiative" kivva "proactiveness" navachi vitamins ashya lokanna lahanpanapasun kami miltat..."politiccal correctness" cha vitamin matra bhar-bharun asta...!!! mala koutuk vatata ashya lokancha khara tar...Samorchyala kivva samorchya paristhitila apali garaj ahe he olakhunahi tasa dakhavyachach nahi....bhayankar motha skill ahe...mhanje...:) "bhayankar" mottha skill ahe...:)))

aso tar ashi he jamat ahe...tya jamatit apan rahaycha ki nahi ha jyachya tyacha prashna ahe...pan jagat jithe kuni kunala vicharat nahi..tithe ashya jamatila samul nashta karana khup khup mahatwacha ahe...!

Jab We Met!!!

ek asto tuna.....to rahat asto first floor var....
ani ek aste tina ...ti rahat aste second floor var.....
ekda tuna nighto gachchi madhe jayla...karan tyacha mood jato....tyacha mood jato karan tyala aai oradate...karan to aaila na sangta gharabaher jato....."gardichya veli".....aai mhante "accident jhala asta tar....
aso...
tar mug tyala aai oradate mhanun to gachchimadhe jat asto.....
ikde tina cha pan mood gelela asto...karan tila pan tichi aai oradate.....tila modelling karaicha asta....tila tichi pahili assignment milate...."mortein Rat kill" chi....aai tila ek dhapata dete ani mhante...asalya jaahirati karaichya nahit.....
aso...
tar asa mood gelela tuna ani mood geleli tina....doghahi gachchit jatat...
tuna eka kopryat...
tine eka kopryat....
tuna wonders..."are he kon ahe majhya society madhe...mala mahitach navata...shes soo prettty..."
tina tar tyala baghun ekdum cute smile dete...ani tila lagech swapna padta...ki ti pan preity zinta sarkhi choti chaddi ghalun gana mhanat ahe "my dil goes....."
....
mug asa rojach chalu hota....
tuna ani tina cha mood sarkha jato ani te sarkhe gachchi madhe yet astat...mug....
ek divas paus padato....
mug tuna haluch tina chya javal yeto....(tina obviously tyadivashi sadi ghalun aleli aste....ani tuna chi chatree aste...mug te eka chatreet thambtat...)
pan paus thambtach nahi...:)....
mug tina gana mhante...."tip tip barsa pani...."
mug tevhapasun ...tyancha "love" hota.....................khup divas "love" hota......
mug ek divas tyanchya ghari kaltaaa..........
pan........kahani main koi twist nahi........
doghe same caste che astat.....ani ekach buliding madhe rahat astat..........
mug tyancha lagna hota..........
ata tuna ani tina doghepan eka floor var rahtat............:)
ani mood gela ki gachchi var jatat.....:)


now guess whos tuna ani tina.....undir :)

Mumbai

एक क्षण रोजचा....आजचा..... अगदी कालच्यासारखा.....

घड्याळ पुढे..... पाऊल पुढे..... आयुष्य पुढे.....

वाट सरता सरत नाही ......

निसटुन जातात क्षण सरसर.....

आयुष्य हातात उरत नाही..... तरीही .......तरीही चालूच.......

गाडी चालू... ऑफिस चालू..........

सुट्टी हवी...आणि ईनक्रिमेन्ट पण!!!!

घर हवं , दागिना हवा... ईच्छा संपता संपत नाही.....!!!!

जीव उरता उरत नाही....!!!!

उठायचा , लढायचा .. स्वतःच्याच आयुष्याशी.....

हसायचं , रडायचं... स्वतःच्याच मनाशी.....

जुळवून घ्यायचं सगळं... गणितं मांडायची आयुष्याची....

नसतंच काही वेगळं.... पण माणुसकी नाही विसरायची.....

क्षण येतात , उपभोगायचे....

जातातही तसेच....आठवायचे.......

असाच आला क्षण आणि जगून घेतले शेवटचे....

आवाज , आक्रोश , रक्त , मरण .....

गोळामोळा झालाय सगळा.........

दहशतीच्या पाठीराख्यांचा....... निर्दयी खेळ सगळा.........

मेला कोण ...? जगला कोण ??? चर्चा करुन उपयोग काय ??

वेदना घेऊन जगेलच कुणीतरी.... अश्रु गाळून हाती काय??

रडायचं , मरायचं , परत परत मरण येतं,...

मरायचं, मरायचं, मातीचंच मरण होतं....

छिन्न होतं , विछिन्न होतं...

"माणूस मेला" एवढंच रहातं...

कसं मांडायचं गणित..? कसे करायचे हिशोब..??

घेऊन गेले क्षण .... बाकी रहाते शून्यं.....

आत आत पाणी पाणी...कोरडे कोरडे डोळे....

सुन्नं सुन्नं वातावरण...ढुमसणारे सुडाचे गोळे...

थांबवा कुणीतरी हे लक्तराचं जिणं.....

जपू देत की आमच्यापुरतं...आयुष्याचं लेणं....

घालायची दहशत घाला की.... करायचे स्फोट...करा की.....

निष्पापांचे खून ...तेही करा.......!

एवढं करुनही... क्षण येणार .... रोजचा...आजचा..... अगदी कालच्यासारखा..... घड्याळ पुढे..... पाऊल पुढे..... आयुष्य पुढे.....

वाट सरता सरत नाही ......

निसटुन जातात क्षण सरसर.....

आयुष्य हातात उरत नाही..... तरीही...... आयुष्यं चालुंच!!!!!!!

सायली मराठे..

तुला वजा केले तर.....

एकदा सहज ठरवलं ,
तुला वजा केलं तर आयुष्यातून....
तू नाहीस ... आठवणी नाहीत ,
काढून टाकायचं मनातून .....

काय फरक काय पडतोय..
सूर्य तोच , चंद्र तोच.....
बदलतं का काही.....?
दिवस तोच , रात्रही तीच!

फूल उमलायचं रहातं का ?
पाऊस पडायचा रहातो का ?
वारा वहायचा रहातो का ?
काळ सरायचा रहातो का ?

कणा-कणानं आयुष्यं सरतं,
श्वासही त्याच्या तालात चालूच.....
पण का कोण जाणे अवेळी.....
डोळ्यात पाणी येते हळुच..!

न बोलुनही ....शेवटी परत परत..
आठवण येते रे सारखीच...
अगदी स्वप्नात सुद्धा रात्री...
तुझी साथ हवीच !

हवास तू सोबत ...
शांत चांदण्यात फिरताना....
सावली व्हावीस माझी....
दाहक उन्हातुन चालताना...

फ़ुलात .... पानात....
पावसात आणि ... वार्यात.......
खरं सांगू का ?
हात तुझाच हवा हातात...


क्षण तुझा , हर एक कण तुझा....
कळलंच नाही कधी...पण असंच आहे आता....
वजा करुनही जेव्हा तुच आलास हाताशी......
खरंच जीवात जीव आला होता...!!!!!!!!!!

आता अगदी सहज म्हणून पण...
तुला "वजा" करणार नाही.....
नाहीतर आयुष्यात माझ्या......
काही "बाकी" उरणार नाही......:-)

सायली मराठे

shala!!!!

kal majhya swapnat majhi shala ali.....
ayushyatale soneri kshan ulgadun geli.......

majha ladka shevatcha bak hota tithech...
vahi lapvun fuli-gola khelalo hoto ithech..........

bai hotya pahilya tasala amachi hajeri ghet......
ushira yenaryala chashmya-aadun "premal" dam det........

mug chalu jhala hota marathicha tas........
shabdanchya duniyet manmokala pravas...........

tasamagun tas...ani kanacha laksha ghantekade...:-)
haluch ughadanarya dabyanchya khamang vasankade......

"madhali sutti"....vataycha kadhich sampu naye.....
bhaiyyajinni ghanta kadhich deu naye......


mug ghutmalaycha tya ghantepashi shevatachi pach minite....ti nahi vajnar ya ashevar.......
ti vajayachi...ani mug palaycha vargakade......ti punha vajelach ......!! shala sutalyavar.....

shala sutate...ekach danga...udyacha "gharacha abhyas"...ani divasbhar thopavaleya gappa..... ghari jatana galyat gale ghalun ........maitrinisobat... ughadaycha manacha ek ek kappa....

swapna sampla..................................

swapna sampla.....ani kalala sampali ata shala.....te koshatala jag ata majha nahi rahilay...
ata vata vegalya.....bhavishya vegali.......tarihi te "niragas" vishwa manat japun thevalay.......

nahi bhetnar majha bak...majhya maitrini....majhya bai....tashyach ...tya "shalet majhya" ...
ata nahi to ghantecha awaj...ti prasanna "pratharna".....ani nirvyajj maitri......

navya vahicha vas....
ani ganjaleli asunahi puravun vaparleli juni juni compas.....


pustakavar hajar vela lihiyacha swatachach nav.....
lutuputuchya spardhat maryacha phukatcha bhav.....

bilgaycha baiinna hata-tala bakshis dakvun.....
ani khaycha ek rupayacha peru..rastyat cycle lavun.........

ekdum ekata vatala.....he sagala athvaun...
mug tharavala...manala "bhutakalat" pathvun.....

jayacha shalet....."majhich ahe ti....."

tyach bakavar..khelaycha phuli gola...maitrinibarobar....khup khup vel........
maitrin jinkali tari chalel aaj...pan velela ghatt dharun..khelat basaycha khel....

jagun ghayacha shalet...niragas ..apalasa jagana.......
man - apaman visrun dilkhulas vaganaaa.......

hotil dole jad...yetil thode ashru..........yeu det hamsun radu.....
radaycha...............
shala sampalyacha dukkha...thoda vahun jata ka???
baghaycha.......:-)